studia zaoczne

См. также в других словарях:

• studia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. studiadiów {{/stl 8}}{{stl 7}} proces zdobywania wiedzy, kształcenia się na wyższej uczelni według określonego, ujętego w ramy czasowe programu i zgodnie z obowiązującym regulaminem, zakończony uzyskaniem… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaoczny — zaocznyni «dziejący się, dokonywany w czasie nieobecności osoby zainteresowanej» Wyrok zaoczny. Zaoczne postępowanie sądowe. ∆ Studia zaoczne «studia dla pracujących polegające głównie na samodzielnej pracy studiujących, na uczestniczeniu jedynie …   Słownik języka polskiego

• zaoczny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbywający się bez udziału osoby zainteresowanej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozprawa zaoczna. Wyrok zaoczny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niestacjonarny — «nie związany bezpośrednio z miejscem znajdowania się czegoś» ∆ Studia niestacjonarne «studia zaoczne» ∆ Usługi niestacjonarne «usługi dokonywane w domu klienta, nie w odpowiednim zakładzie» …   Słownik języka polskiego

• studium — n VI; lm M. studiumdia, D. studiumdiów 1. tylko w lm «uczenie się, nauka na wyższej uczelni; studiowanie, uczenie się» Studia medyczne, filologiczne. Studia uniwersyteckie, politechniczne. Studia dzienne, wieczorowe, stacjonarne, eksternistyczne …   Słownik języka polskiego

• nauczanie — n I rzecz. od nauczać Nauczanie języków obcych. ∆ Nauczanie programowane «metoda nauczania polegająca na używaniu maszyn uczących lub specjalnie skonstruowanych podręczników» ∆ Nauczanie zaoczne «studia dla pracujących polegające głównie na… …   Słownik języka polskiego